Doświadczenia pierwszych lat członkostwa w UE

Rate this post

praca magisterska z Integracji Europejskiej

Pierwsze lata członkostwa Polski w Unii Europejskiej przyniosły znaczące korzyści dla sektora rolnego. ARiMR w tym czasie uruchomiła działania na rzecz polskiej wsi i rolnictwa o niespotykanej dotychczas skali, w wymiarze dostępnych środków jak i liczbie osób objętych programami wsparcia. Około 1,4 mln złożonych i wypłaconych wniosków świadczy o sukcesie pierwszego etapu dopłat bezpośrednich. Do końca marca 2005 roku Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnej wypłaciła około 6,5 mld zł.

W ramach Wspólnej Polityki Rolnej zostały wdrożone instrumenty interwencji na rynkach rolnych, które miały zagwarantować rolnikom stałe ceny zbytu. Do końca 2004 roku wdrożono instrumenty interwencyjne na rynkach: mleka, mięsa, zbóż, skrobi ziemniaczanej, suszu paszowego, cukru, tytoniu, owoców i warzyw.

Stopniowo uruchomiono działania w ramach SPO Restrukturyzacji i Modernizacji sektora rolno-spożywczego oraz rozwoju obszarów wiejskich 2004-2006 oraz Plan Rozwoju Obszarów Wiejskich. Do końca 2005 roku uruchomiono 10 działań w ramach PROW: renty strukturalne, wspieranie gospodarstw niskotowarowych, wspieranie działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarczych, wspieranie przedsięwzięć rolno- środowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt, zalesianie gruntów rolnych, dostosowanie gospodarstw do wymogów UE, grupy producentów rolnych, pomoc techniczna, uzupełnienie płatności obszarowych oraz projekty w ramach rozporządzenia nr 1268/1999. Łączna kwota jaką pochłonęły działania w ramach PROW wynosi 3592,4 mln euro (tab.13).[1]

Tabelka 13. PROW. Środki i liczba złożonych wniosków (Dane na koniec 2005 roku). Nazwa działania Środki przewidziane na działania w latach 2004-2006 Liczba złożonych wniosków. Renty strukturalne 640,5 27 952 Wsparcie gospodarstw niskotowarowych 376,3 116 783 Wsparcie działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarczych 976,8 629 962 Zalesianie gruntów rolnych 101,8 2 061 Dostosowanie gospodarstw rolnych do standardów UE 243,4 73 950 Wspieranie przedsięwzięć rolno-środowiskowych i poprawa dobrostanu zwierząt 348,9 14 812

Nazwa działaniaŚrodki przewidziane na działanie w latach 2004-2006Liczba złożonych wniosków
Grupy producentów rolnych25,423
Pomoc techniczna34,039
Uzupełnienie płatności obszarowych705,31 366 055
Projekty w ramach rozporządzenia nr 1268/1999140,0
Razem3 592,42 940 294
Źródło: MRiRWDepartament Rozwoju Obszarów Wiejskich, ARiMR.  

Drugim programem pomocy, jaki został wdrożony jest SPOOW, składa się z 15 działań a jego łączny limit środków wyniósł 1769,9 mln euro( tab. 14).

Obecnie trwają przygotowania do nowego okresu przygotowawczego. W 2007 roku rozpoczyna się kolejny okres finansowy dla polityki UE. Wstępny projekt PO ROW na lata 2007-2013 został opracowany przez MRiRW.

Tabela 14. SPO-Restrukturyzacja i modernizacja sektora rolno-żywnościowego oraz rozwój obszarów wiejskich. Środki i liczba złożonych wniosków (dane na koniec 2005 ).

Nazwa działaniaŚrodki przewidziane na działania w latach 2004-2006Liczba złożonych wniosków
Inwestycje w gospodarstwach rolnych603,819 072
Ułatwienie startu młodym rolnikom174,118 653
Szkolenia20,0307
Wsparcie doradztwa rolniczego53,639
Przywracanie potencjału produkcji leśnej zniszczonego naturalną katastrofa lub pożarem oraz wprowadzenie odpowiednich instrumentów zapobiegawczych12,529
Scalenie gruntów21,36
Odnowa wsi oraz zachowanie i ochrona dziedzictwa kulturowego90,01 514
Różnicowanie działalności rolniczej i zbliżonej do rolnictwa w celu zapewnienia różnorodności działań lub alternatywnych źródeł dochodów107,12 652
Gospodarowanie rolniczymi zasobami wodnymi140,016
Rozwój i ulepszanie infrastruktury technicznej związanej z rolnictwem40,71 785
Pilotażowy program LEADER+18,8248
Źródło: MRiRW. Departament Rozwoju Obszarów Wiejskich, ARiMR.  
 Środki przewidziane naLiczba
Nazwa działaniadziałania w latachzłożonych
 2004-2006wniosków
Wsparcie systemu zarządzania i wdrażania programu10,571
Rozwój instytucjonalny5,046
Informowanie u promocja programu8,564
Poprawa przetwórstwa i marketingu artykułów rolnych464,1584
Razem1 769,945 086
Źródło: MRiRW. Departament Rozwoju Obszarów Wiejskich, ARiMR.  

Pierwsze lata członkostwa przyniosły dobrą koniunkturę w rolnictwie i sektorze spożywczym. Po zniesieniu ceł w handlu artykułami rolnymi sektor rolno-spożywczy potwierdził swoją konkurencyjność na rynkach Wspólnoty, co było odzwierciedleniem we wzmocnieniu dynamiki wzrostu polskiego eksportu artykułów rolno-spożywczych i dodatnim saldem tych towarów. Obawiano się, że po otwarciu rynków Wspólnoty i zniesieniu ceł w handlu artykułami rolnymi nastąpi przejęcie rynku importowanymi artykułami z Unii Europejskiej, jednak stało się inaczej. Polska uzyskała swobodny dostęp do rynków, a wzrost eksportu artykułów rolno-spożywczych do państw UE-24 był prawie dwukrotnie szybszy niż tempo wzrostu importu i w całym 2004 roku wyniósł ponad 40%. Z kolei import art. rolnych z UE-24 wzrósł o około 25%, ale nie stanowił konkurencji dla polskich art. rolno- spożywczych.[2] Wysoki popyt na polską żywność spowodował ograniczenie jej podaży na rynkach krajowych, a w konsekwencji wzrost cen. Wzrost cen przede wszystkim wieprzowiny, która osiągnęła średnią unijną odbił się na portfelach konsumentów, jednak stanowił kolejny czynnik do wzrostu dochodów rolniczych.

Po dwuletnim okresie członkostwa Polski w Zjednoczonej Europie, można stwierdzić, że sytuacja wielu gospodarstw rolnych zmieniła się na lepsze. Polepszyła się relacja cenowa, rośnie eksport, dochodowość produkcji, cały czas trafiają do rolników fundusze ze wspólnej polityki rolnej. Największe korzyści odnoszą gospodarstw produkcji zwierzęcej, gdzie ceny mięsa- wieprzowiny osiągnęły średnią unijną, natomiast pogorszyła się sytuacja gospodarstw produkcji zbóż, przyczyną jest pogorszenie relacji cen zbóż do cen środków produkcji.

Działania WPR oraz instrumenty poszczególnych programów strukturalnych dają szansę na stopniowe niwelowanie różnic rozwojowych pomiędzy wsią a miastem. Działania te dają nadzieję na poprawę standardów życia ludności wiejskiej, wzrost dochodów a także poprawę atrakcyjności obszarów wiejskich. Jednak należy pamiętać, że pomimo tak dużych środków przeznaczonych na obszary wiejskie jest wiele obszarów, których opóźnienia cywilizacyjne są tak duże, że poprawa ich struktur zajmie wiele lat. Wypłaty środków z programów pomocy PROW i SPO są początkiem i podstawą rozwoju polskiego rolnictwa, jednak, aby te środki przyniosły zamierzony skutek muszą być nie tylko zaabsorbowane, ale też spożytkowane efektywnie. Miejmy nadzieje, że najbliższe lata przyniosą nam same pozytywne efekty a środki uzyskane pozwolą nam osiągnięcie czołowej pozycji na rynkach Wspólnoty.


[1] Biuletyn informacyjny: Wspólnoty Europejskie nr 7/8 (164/165) 2005.  

[2] W. Poczta, Polska w UE- Doświadczenia pierwszego roku członkostwa, str. Internetowa ukie.gov.pl

Skala produkcji zwierzęcej

Rate this post

praca magisterska z Integracji Europejskiej

Skala chowu zwierząt to kolejna cecha różnica rolnictwo polskie od unijnego. W polskim rolnictwie średnia wielkość stada jest mniejsza niż w którymkolwiek w kraju Unii Europejskiej. W Polsce przeciętna wielkość stada wynosi 5,6 sztuki, a w UE kształtuje się na poziomie 47,4 sztuki, czyli jest ponad 8-ktotnie większa.. Po kilkanaście sztuk liczą stada w Portugalii i Grecji, natomiast w pozostałych krajach UE są to stada liczące po kilkadziesiąt sztuk, z czego Dania, Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg i Wielka Brytania w granicach 70-100 sztuk.

Rozpowszechnienie w gospodarstwach rolnych po rozdrobnionej strukturze obszarowej gospodarstw jest kolejną przyczyną dekoncentracji chowu bydła. Liczba gospodarstw rolnych, które prowadzą chów bydła w Polsce odpowiada ilościowo ponad 60% gospodarstw rolnych prowadzących chów bydła w piętnastu krajach UE. W Polsce ponad 85% gospodarstw rolnych ma stada liczące mniej niż 10 sztuk, z czego prawie 44% ma po 1-2 sztuki. Z kolei w rolnictwie w Unii Europejskiej gospodarstwa, które posiadają do 10 sztuk bydła stanowią mniejszość.

Tabela 8. Struktura gospodarstw prowadzących chów bydła wg wielkości stada w krajach UE i Polski w 2000 roku.

Kraje

Gosp.
z chowem
bydła
(tys.)

Udział
gosp. z
bydłem
(w %)

Struktura gospodarstw posiadających bydło wg wielkości stada (w %)

1-2

10-19

30-49

50-99

Austria

102

48,5

6,1

Belgia

43

64,0

15,1

Dania

24

38,0

3,9

Finlandia

31

33,9

2,6

Francja

300

44,1

3,5

Grecja

38

4,6

23,7

Hiszpania

198

16,4

17,3

Holandia

48

44,5

2,1

Irlandia

133

90,0

1,4

Luksemburg

2

66,7

1,2

Niemcy

287

53,7

6,9

Portugalia

101

24,2

41,5

Szwecja

39

43,5

<18,5

Włochy

227

9,8

16,3

W. Brytania

129

55,3

1,9

UE-15

1770

25,3

<31,8

Polska

1092

59,1

43,8

Źródło: ,,Charakterystyka gospodarstw rolnych w 2000 roku”, GUS Warszawa 2001  

31,8% prowadzących ten rodzaj chowu (tab.8).[1] Jednak zdecydowanie większe dysproporcje są zauważalne przy porównywaniu struktury pogłowia. W Polsce w stadach do 10 sztuk jest skupione prawie 50% całego pogłowia bydła, natomiast w rolnictwie UE tylko 2,8%.

Z kolei udział gospodarstw posiadających stada bydła liczące ponad 50 sztuk w UE wynoszą 30%, ale skupiają one 77% całego pogłowia bydła w krajach Piętnastki, natomiast ponad połowa pogłowia całego bydła znajduje się w stadach powyżej 100 sztuk. W Polsce gospodarstwa posiadające stada liczące powyżej 50 sztuk stanowią mniej niż 1% a w nich skoncentrowane jest niecałe 10% pogłowia.

W ostatnich latach w Polsce nastąpiło zmniejszenie udziału gospodarstw zajmujących się chowem bydła oraz nastąpił spadek pogłowia bydła. W ciągu ostatnich 10 lat z chowu bydła zrezygnowało ok. 500 tys. gospodarstw. W krajach Wspólnoty także miał miejsce spadek liczby gospodarstw zajmującym się chowem bydła, ale w mniejszym stopniu jak w Polsce.

Dekoncentracja w chowie bydła znajduje wprost odzwierciedlenie w skali chowem krów mlecznych. W Polsce chowem krów mlecznych zajmuje się 1038 tys. gospodarstw rolnych a w krajach Unii 835 tys. i jest to liczba mniejsza o 20% niż w Polsce, natomiast pogłowie krów mlecznych w Polsce (około 3 mln) stanowi odpowiednik niecałych 15% pogłowia w rolnictwie unijnym (ponad 21 mln). Przyczyna tak dużej dysproporcji jest to, że w rolnictwie polskim chów krów prowadzi 56,1% gospodarstw a w rolnictwie krajów UE niecałe 12%. W Polsce spośród gospodarstw prowadzących chów krów mlecznych aż 95,4% posiada stada liczące mniej niż 10 sztuk, natomiast w krajach UE stada liczące 10 sztuk stanowią zaledwie 31,8% gospodarstw prowadzących ten rodzaj chowu ( tab. 9). W Polsce 75% całego pogłowia krów mlecznych stanowią stada liczące do 10 sztuk, za to w krajach unijnych tylko 6,1%.[2]

Niekorzystna struktura pogłowia krów oraz gospodarstw zajmuj ących się produkcją mleka są główną przyczyną ograniczającą rozwój branży mleczarskiej. Rozdrobnionej produkcji towarzyszą wysokie nakłady pracy, a małym gospodarstwom nie opłaca się wprowadzać mechanizacji procesu udoju czy magazynowania mleka. Wszystkie te czynniki wpływają negatywnie, obniżaj ąc jakość mleka.

Podobna dysproporcje jak w chowie bydła, czy krów mlecznych występuj ą w skali chowu trzody chlewnej. W Polsce występuje duża liczba gospodarstw zajmujących się chowem trzody chlewnej. Jest to 856 tys. gospodarstw, wobec 1125 tys gospodarstw w krajach członkowskich. Przeciętna wielkość stada trzody chlewnej w Polsce wynosi 20 sztuk a w UE ponad 100 sztuk ( tab.10)[3].

Chowem trzody chlewnej zajmuje się w Polsce ponad 46,3% gospodarstw, natomiast w krajach UE średnio 16,1%. Największe znaczenie w produkcji trzody chlewnej w Polsce mają gospodarstwa posiadające stada od 10-100 sztuk.

Tabela 9. Struktura gosp. prowadzących chów krów mlecznych według wielości. stada w UE i Polsce w 2000 roku.

Kraje

Gosp.            
z chowem krów mlecznych
(w tys.)

Udział
gosp. z
krowami
mlecznymi
(w %).

Struktura
gosp.
posiadających
krowy
mleczne
wg
wielkości
stada (w %).

1-2

3-9

20-29

50-99

Austria

78

37,1

15,8

Belgia

20

29,8

>11,6

Dania

11

17,4

2,5

Finlandia

25

27,4

4,8

Francja

146

21,5

3,5

Grecja

24

2,9

37,5

Hiszpania

106

8,8

27,5

Holandia

35

32,4

4,7

Irlandia

39

26,4

4,6

Luksemburg

1

33,3

1,1

Niemcy

186

34,8

6,8

Portugalia

33

7,9

45,8

Szwecja

16

17,9

10,5

Włochy

102

4,4

15,2

W. Brytania

36

15,4

2,8

UE-15

858

12,3

>37,3

Polska

1038

56,1

68,0

Źródło: ,,Charakterystyka gospodarstw rolnych w 2000 roku”, GUS Warszawa 2001  

Od 1990 roku średnie pogłowie trzody chlewnej w Polsce wzrosło dwukrotnie. Ubyło ok. 600 tys. gospodarstw zajmujących się chowem tego gatunku. Głównie zlikwidowano gospodarstw posiadające stada trzody chlewnej do 10 sztuk, natomiast wzrósł udział gospodarstw posiadających stada ponad 100 sztuk. Mimo tego nadal zaledwie, co piąte-czwarte zwierze znajduje się w stadzie przekraczającym 200 sztuk, podczas gdy w krajach UE w stadach tych skupione jest prawie 90% ogółu pogłowia trzody chlewnej.[4]

Tabela 10. Struktura pogłowia trzody chlewnej wg wielkości stada w wybranych krajach UE i Polsce w 2000 roku.

Kraje Pogłowie trzody chlewnej (tyś.) Przeciętna wielkość stada (szt.)
Francja 15473 198,5
Grecja 939 44,7
Holandia 15189 722,9
Irlandia 1717 858,5
Luksemburg 74 138,1
Niemcy 24250 118,1
Portugalia 2365 18,2
Włochy 8281 33,1
Wielka Bryt. 7939 557,4
UE-15 121954 105,8
Polska 17122 20,0

Źródło: ,,Charakterystyka gospodarstw rolnych w 2000r roku”, GUS Warszawa 2001  

„Rolnictwo polskie charakteryzuje się zdecydowanie większym stopniem rozdrobnienia produkcji zwierzęcej, niż ma to miejsce w krajach Unii Europejskiej. Struktura chowu poszczególnych gatunków zwierząt w okresie ostatnich dziesięciu lat znacznie się poprawiła, jednak nie wystarczy to, aby zmniejszyć dystans względem rolnictwa w krajach UE. Dalszy wzrost skali chowu zwierząt w gospodarstwach jest zdecydowanie determinowany takimi czynnikami jak: niski poziom specjalizacji w produkcji zwierzęcej jak i całej produkcji rolnej, niski stopień powiązań integracyjnych z rynkiem rolnym oraz struktura obszarowa gospodarstw. Wszystkie te czynniki działają w polskim rolnictwie niekorzystnie, wpływając na wysoki stopień rozdrobnienia produkcji zwierzęcej.”[5]


[1] „Charakterystyka gospodarstw rolnych w 2000 roku” GUS Warszawa 2001.

[2]  Poczta W: op. cit., s.27.

[3] ,,Charakterystyka gospodarstw rolnych w 2000 roku”, GUS Warszawa 2001.

[4] Poczta. W: op. cit., s.34.

[5]Poczta W: op. cit., s.35.