Umiejętność ekosystemów do opierania się destabilizacji oraz realizowania swoich funkcji jest analogiczne do ich skomplikowanej struktury. Innymi słowy im bardziej różnorodny jest ekosystem jest we florze i faunie, tym większą szanse ma on na wytłumienie wewnętrznego lub zewnętrznego zachwiania i odzyskuje swój początkowy stan (Georgopoulos, 1998). Tak wiec stabilność jest spójnością różności i zróżnicowania. Jeśli środowisko zostaje uproszczone wtedy różnorodność gatunków zwierząt i roślin zostaje osłabiona, zmienny w populacjach stają się coraz bardziej widoczne i zaczynają stawać się niemożliwe do kontrolowania.
Rolnictwo, jakie jest obecnie praktykowane, jest całkowicie zależne od zupełnego zastępowania składników naturalnych ekosystemów, przez inne, prostsze, które obejmują dużo mniej gatunków. Agroekosystemy, chociaż są najbardziej zaawansowanymi systemami produktywnymi, jednocześnie są bezbronne i wrażliwe na zmiany klimatu, pasożyty roślinne i zwierzęce itd. (Divigneaud, 1980).
Ponadto, zmiany różnorodności roślin na pastwiskach i miedzach terenów uprawowych powodują nadmierny rozwój pastwisk, stratę istotnych siedlisk z powodu eutrofizacji albo ich przeistaczanie w użytki rolne, strata różnorodności gatunkowej wewnątrz agrosystemów z powodu zmian w zarządzaniu (Hails, 2002), popycha gatunki do zmniejszania ich naturalnych siedlisk z niebezpieczeństwem ich zupełnego zniknięcia (Chapin et al., 2000), to ważnie powody wynikające z obniżenia bioróżnorodności. Uważa się, że są poważne konsekwencje w procesach takich jak osuszanie ekosystemów wodnych, straty miedz i żywopłotów, rowów i innych elementów krajobrazu, z powodu wzrostu wielkości użytków rolnych, jak również strata pospolitych chwastów i owadów z powodu stosowania pestycydów i środków weterynaryjnych (Baldock et al., 2002).
Rozprzestrzenianie w uprawach hybryd również ma w następstwie poważne straty różnorodności genetycznej i zanikanie gatunków tradycyjnych, szczególnie w latach 60, XX w. Rośliny używane obecnie przez człowieka opierają się na starych odmianach, które byty uprawiane i poprawiane przez człowieka. Często się wspomina o tym, że w Indiach w czasie ostatnich 50 lat, było uprawiane około 30.000 odmian ryżu (Ryan, 1992). W przeciwieństwie do twego, w USA uprawia się obecnie zaledwie 4 odmiany bawełny. Fakt ten dobitnie świadczy o utracie materiału genetycznego, który jest bardzo znaczący dla tworzenia nowych odmian, a wskutek tego następuje utrata materiału do tworzenia nowych odmian w przyszłości, kiedy będzie potrzebny stary materiał genetyczny do hodowli nowych roślin, a nie jest możliwy do odtworzenia przez naukę.
Podobne zjawiska obniżenia bioróżnorodności są zauważane w systematycznym przenoszeniu wysokiej jakości zwierząt hodowlanych i zanikanie lokalnych gatunków zwierząt.