Na podstawie przeprowadzonej analizy porównawczej, można stwierdzić, że sytuacja polskiego rolnictwa znacznie odbiega od tej, które prezentują kraje Unii Europejskiej. Polska jako kraj, w którym dominuje rolnictwo ma wiele do nadrobienia w tej dziedzinie. Obecnie obszary wiejskie charakteryzują się niekorzystną strukturą obszarową gospodarstw i produkcji. Większość polskich gospodarstw nie przekracza 5 ha i nie sprzedaje swoich produktów na rynku.
Wiele gospodarstw rolnych, w tym budynki gospodarcze wymagają remontów, modernizacji oraz wyposażenia w nowoczesne urządzenia. Niekorzystna struktura wieku, słabe przygotowanie do zawodu, brak wykształcenia wpływa negatywnie na poziom rozwoju rolnictwa. Dostosowanie do wymogów unijnych będzie możliwe, gdy zostanie przeprowadzona restrukturyzacja i modernizacja rolnictwa oraz obszarów wiejskich, w tym remonty budynków gospodarczych oraz zakładów przetwórczych, rolnicy otrzymaj ą nowe urządzenia, a sami zostaną obj ęci szkoleniami z zakresu przepisów i zasad gospodarki żywnościowej oraz zasad i przepisów weterynaryjnych i fitosanitarnych.
Polskie rolnictwo oprócz negatywnych cech, posiada także liczne atuty. Obszary wiejskie w Polsce zachowały swoiste unikatowe walory. Urozmaicenie rzeźby terenu, różnorodność warunków klimatycznych i glebowych sprawia, że nasze wsie przypominaj ą tradycyjny wiejski krajobraz, który w innych krajach europejskich został zniekształcony i zastąpiony krajobrazem przedmieści wielkich miast. Dzięki zachowaniu tradycyjnych walorów i mniejszym uprzemysłowieniu, polskie rolnictwo ma podstawy do produkcji wysoko cenionej i zdrowej żywności. Unia Europejska, która nastawiona jest na produkcje intensywną jest spragniona zdrowej ekologicznej żywności. Polska, dzięki integracji i sprostaniu wymogom unijnym, jest w stanie zaspokoić potrzeby obywateli Europy, a w niedługim czasie stać się czołowym konkurentem na rynku UE.
Już w pierwszych latach członkostwa Polski we Wspólnocie, nastąpiło wzmocnienie dynamiki wzrostu polskiego eksportu artykułów rolno-spożywczych. Na dobra koniunkturę w rolnictwie i sektorze spożywczym nakłada się napływ środków z UE w ramach WPR. Polskie rolnictwo wspierane jest finansowo, co umożliwia dopłaty bezpośrednie dla rolników, które w UE stanowią ponad połowę ich dochodów. Pomoc, która napływa z Unii wiąże się z poprawą sytuacji i dochodowości polskich rolników, wzrostu poziomu życia, spadkiem bezrobocia oraz rozwojem obszarów wiejskich.
Proces integracji polskiego sektora rolnego z Unią Europejską pozwala na zniwelowanie opóźnień cywilizacyjnych oraz dysproporcji, jakie dzielą polskie rolnictwo od unijnego. Bez pomocy z zewnątrz nigdy by się nie udało odbudować gospodarki na poziomie Unii, dlatego Polska musi wykorzystać jak najlepiej środki, które wiążą się z udziałem we WPR. Polska nie może być bierna, zmiany w rolnictwie mogą dokonać się dzięki pomocy Unii, ale także dzięki dużemu wysiłkowi polskich rolników.
Reasumując, przystąpienie Polski do Wspólnoty daje nowe szanse polskiemu rolnictwu. Proces integracji oznacza większą dynamikę w zakresie kształtowania procesów zachodzących w rolnictwie i na obszarach wiejskich. Polska dążąc do pełnej integracji powinna spełnić wszystkie warunki, tak, aby rolnicy zyskali jak najwięcej a najmniej stracili, a fundusze zostały w pełni wykorzystane.