Kora drzew jest często wykorzystywana jako bioindykator zanieczyszczenia powietrza metalami ciężkimi. Metalami ciężkimi są pierwiastki takie jak ołów, cynk, miedź, kadmu, chrom, nikiel, które mogą pochodzić z różnych źródeł zanieczyszczenia, w tym z przemysłu, transportu, a także spalania paliw kopalnych. Te metale mogą osiadać na powierzchni kory drzew, a także mogą być absorbowane przez drzewa i akumulowane w korze.
Sosna i modrzew to dwa różne gatunki drzew iglastych, które mają różne właściwości fizyczne i biologiczne, co może wpływać na ich przydatność jako wskaźników zanieczyszczenia powietrza metalami ciężkimi.
Kora sosny charakteryzuje się grubą, spękana powierzchnią, co może pomóc w retencji cząstek zanieczyszczenia, w tym metali ciężkich. Ponadto, sosna jest gatunkiem o dużej odporności na zanieczyszczenia powietrza, co może umożliwić jej przetrwanie i akumulację metali ciężkich w obszarach o wysokim poziomie zanieczyszczenia.
Z drugiej strony, kora modrzewia jest nieco inna. Modrzew, jako gatunek zmienny, traci igły na zimę, co może wpływać na proces akumulacji metali ciężkich. Jednak modrzew ma też zdolność do akumulacji niektórych metali ciężkich, choć mechanizmy te mogą być różne od tych obserwowanych u sosny.
Porównując przydatność kory sosny i modrzewia jako wskaźników zanieczyszczenia powietrza metalami ciężkimi, ważne jest uwzględnienie tych różnic, a także lokalnych warunków, takich jak poziom zanieczyszczenia powietrza, rodzaj gleby i klimat. Obie kory mogą być przydatne, ale ich efektywność jako bioindykatorów może zależeć od konkretnej sytuacji. Ważne jest również przeprowadzenie dodatkowych badań, aby lepiej zrozumieć mechanizmy akumulacji metali ciężkich w korze tych dwóch gatunków.